Zarife’nin zanaatının öyküsü!

El emeği göz nuru…Zarife’nin tasarımları örgü, takı ve el işinde hayat buluyor.

Evli ve 4 çocuk annesi olan Zarife aynı zamanda annesine de bakıyor. Kendisini ev hanımı olarak tanımlıyor, fakat evlendiğinden beri sürekli çalışmış ve hala da çalışmaya devam ediyor.

Zarife evlendikten Halk eğitim kurslarına katılıp biçki dikiş eğitimi almış. Örgüyü de bu kurslarda öğrenmiş ve eliyle örgü örmeye başlamış. “Şu an yaptığım çantaları eskiden tığ ve elle yapardım” diye anlatıyor.Zarife kurstan öğrendiklerini geliştirerek örgü örmeye ve farklı modeller yapmaya başlamış. Yaptıklarını önce komşularına sonra da altın günleri yaptığı arkadaşlarına satarak işini görünür kılmış. Bunun üzerine çevresinden de siparişler almaya başlamış. “O zamanlarda telefon yoktu. Görünürlüğümü kulaktan kulağa şeklinde duyuruyordum,” diyor.

Bir dönem makine nakışı yapmış. Ancak ekonomik şartlardan dolayı bahçe işine başlamış: “Örgü örmek yeni modeller yapmak çok hoşuma gidiyordu ama hangi işin kazancı iyiyse ona yönelmek zorundaydım.” Bahçe işiyle uğraşırken hem sağlık sorunları hem de çocuklarının küçük olması nedeniyle çok zorlanıyormuş: “Bahçede yevmiye usulüyle çalışıyordum. Çocuklarım evde, ben bahçedeydim bu yüzden çocuklarımla ilgilenemiyordum ama çalışmak zorundaydım. Çocuklarım büyüyünce kendi ayakları üzerlerinde durunca ben de bahçe işini bıraktım.”

Bahçe işini bıraktıktan sonra tekrar örgü işine başlamış. Depremden önce birkaç çanta yapıp satmış ve kazandığı parayla da örgü malzemeleri almış. Çevresi kendisini ve işini bildiğinden tekrar sipariş de almaya başlamış.

“Depremden 45 dakika önce evde oturmuş takı tasarlıyordum.”

Depremden sonra ailesiyle birlikte bir süre Antalya’da kalmışlar. Biraz toparlandıktan sonra geri dönmüşler ve Zarife yine örgü işine devam etmiş. Deprem sırasında çok uzun süre ıslak kaldığı için elinde rahatsızlık meydana gelmiş. Bu yüzden çocukları onun çalışmasını istememiş. Ancak hem eşi emekli olduğu ve çalışmadığı için hem de üniversitedeki kızının eğitimine destek olmak için çalışmaya devam etmiş.   Depremden sonra Hatay’da hayat çok durgun olması nedeniyle bir şeyler yapması gerektiğini düşünmüş. Kendisi gibi el işi yapan kadınlarla ürünlerini tanıtabilecekleri, satabilecekleri bir etkinlik düşünmüşler. Haftada bir gün belli bir yerde kermes yapmaya karar vermişler. Böylelikle depremden sonra kermeste stant açıp ürünlerini tanıtmış, satmış ve siparişler almış. Ancak işletmeler, dükkanlar açılmaya başlayınca kermes eski canlılığını yitirmiş. Hala kermese katılıyor olsa da tek satış kanalının kermes olması artık yetmemiş.

Zarife bir dükkan açacak durumda olmadığını, ürünlerini evde sergileyebileceği bir alanı da olmadığını ve başka ne yapabileceğini bilmediğini şöyle anlatıyor: “Evimde ürünlerimi sergileyebileceğim, malzemelerimi koyabileceğim bir alanım yoktu. Hatta malzemelerimi kızımın odasına toptancı çantalarında üst üste tıkmıştım.”

İşte tam bu sırada Zarife MaviKalem’in projesini duyup projeye başvurmuş. İşine devam edebilmesi için ihtiyaç duyduğu temel malzemeler MaviKalem tarafından kendisine ulaştırılınca hem işine devam edebilmiş hem de işini geliştirmiş. Zarife geldiği durumu şöyle anlatıyor:“MaviKalem bana raf, dolap, camlı stant ve dikiş makinesi desteğinde bulundu. Bu destek sayesinde ürünlerimi evde sergileyebildim. Dikiş makinesi ise bana o kadar kolaylık sağladı ki! Dikiş makinesinden önce dikimi elimle yapardım ve bu bir günümü alırdı. Ancak depremde elimde meydana gelen rahatsızlıktan ötürü çok zorlanıyordum dikiş makinesine gerçekten çok ihtiyaç duyuyordum. Şimdi sağladığınız makine sayesinde 45 dakikada dikip kalan zamanda örgü yapıyorum. Böylelikle hem daha az yoruluyorum hem de örgü de yapabildiğim için gelirim de arttı.”

İşini evde yapan Zarife, işini geliştirip bir iş yeri açmak istiyor.

Zarife işini geliştirmeyi ve sürekli yeni modeller denemeyi çok sevdiğini ve bu işi yaparken kendisini iyi hissettiğini söylüyor. İşini kurmak isteyen kadınlara ise “Büyük bir kararlılıkla devam edin. Pes etmeyin sonunda başardığınızı göreceksiniz!” diyor.

‘