Hüsniye Keleş: Bir Dikiş Makinesiyle Başlayan Büyük Hayaller!

Hüsniye, evinde terzilik yapıyor. Küçük tadilatlar, tülbent kenarı ve toka yapıyor. Ama bu işe yeni başlamadı. Hikâyesi seneler öncesine dayanıyor!

“Bir yer kuracağım ve kapısında benim ismim yazacak, en çok bunu hayal ediyorum. Yanımda insanlar çalışsın, onlara iş imkânı sağlayacağım!”

Hüsniye evinin ve çocuklarının ihtiyaçlarını karşılayabilmek için terzilik yapmaya başladı. Farklı yerlerde çalıştıktan sonra kendi iş yerini açmaya karar verdi. Belediye ile görüştü, hazırlıklarını yaptı. Fakat deprem birçok insanın hayatında olduğu gibi onun hayatında da bir dönüm noktası oldu. Depremde evini, eşyalarını ve işini yaptığı dikiş makinelerini kaybetti. Başlangıçta, tekrar ayağa kalkacağını düşünmüyordu. Ancak, umutsuzluğu bir kenara bırakıp, çocukları ve ailesi için yeniden başlamak zorundaydı. Çadırda yaşıyorken mesleğine devam edebilmenin yollarını arıyordu. Bir dikiş makinesi aldı, ama makine bozuk çıktı. Tam işin ucundan tutacakken elindekini de kaybetmek belki başkalarını durdurabilirdi. Ama o, durmadı. Evlerini yaptırmak, çocuklarını okutmak için çalışması gerekiyordu. MaviKalem’in projesine başvurdu ve işini yapmasını sağlayacak dikiş makinesine kavuştu.

“Okumadık belki, ama elimde mesleğim var. Ben hep ‘çocuklarım için’ dedim. Artık kendim için, hayallerim için işimi yapıyorum.”

Komşuları, tanıdıkları küçük tadilat işlerini veriyor Hüsniye’ye. Ama o kendi için çalışmaya karar veren bir kadın! İşini büyütmek için bunların yeterli olmayacağını biliyor. Tülbent yapan kadınlarla anlaştı, tülbent kenarlarını dikiyor. Toptan satış yapabileceği bir mağaza ile anlaştı; toka yapıp satıyor. Bu işler onun düzenli gelir elde etmesini sağlıyor.